Yarın Geri Kalan Ömrümüzün İlk Günü

Kendi gölgenizden korktuğunuz oldu mu hiç? ya da kendinize gölge yaptıklarınızdan?

Güneşi yaşamak varken neden hep kendisine gölge yaratır insan?

Hayatın akıp gitmesine izin vermediğimizi ve geçmişte yaşamayı alışkanlık haline dönüştürdüğümüzü hiç fark ettiniz mi?

Düşününce ne kadar da çok görünüyor abartılarımız, umutsuzluklarımız ve karamsarlıklarımız...

Geçmişten (yaşanıp, bitmiş hatalarımızdan) ders çıkarıp geleceğe umutla bakmamız gerekirken yaşanmışlara  o kadar çok bağlanıp kalıyoruz ki yeni günün bize getirdiklerini daha görmeden kaybediyoruz.

Peki her son, bir başlangıç olduğu halde sizce neden başarısızlıklarımızı hayatımızdan çıkaramıyoruz ve hayal kırıklıklarını kendimize gölge yapıp, geleceğin güneşini yakalayamıyoruz?

Bu cevapsız soruları  hayatımızdan çıkarmak istiyorsak şunu asla unutmamalıyız; "Yarın, geri kalan ömrümüzün ilk günü"