Allah Beni Kahretsin !

Allah Beni Kahretsin !

Düşmana gerek kalmıyor içimizdeki kin öyle büyük ki düşmanı içimizden çıkartıyor.Damlaya damlaya göl olur diyorduk şimdilerde damlayan kin ve nefretler okyanus olmuş damlanın düşmesini beklemeden daha çeşme açılacak olsa hemen taşıyor. 

Bizler sinemizi  sevgiye saygıya açardık ne oldu da nefretle kinle kardeş olduk ?

İçimizde bir biz vardı bizi bıraktı ben oldu.Toplumlar için en tehlikeli  hissiyat ben duygusudur.Ben der ki ; küçük dünyaları ben yarattım ve bu dünyalarda istediğimi yaparım kimse karışamaz. Beni hayatım yaptıklarımdan kime ne ? Bu düşüncelerle hareket eden insanların yaptıklarından hassasiyet beklemek Sahra Çölünde Karadeniz iklimi beklemek kadar saçma olur.Hassasiyet olmayan yerde hissiyat olmaz.eğer toplumu hissedemeyen insanlarda da anarşi meydana gelir.Bu meydana gelen anarşide toplum düzenini bozan davranışlara, insanların yaşama hakkı başta olmak üzere düzenli bir toplumda yaşama hakkını da ellerinden almış olur.Bu maddesel olarak hırsızlık görülmese de manevi bir hırsızlıktır. Bu kişilerin yapmış olduğu fiili hırsızlığın baş kahramanı Ben duygusunun bu insanların aklını çalmış olması ve aşikar gözüken akıl tutulması yaşamalarıdır.Ama Sahra Çölüne arada kar yağıyorsa bu düşünceleri çölleşmiş, insanlık duyguları kuraklaşmış insanların da birazcık Biz duygusu kazandırılması ile toplum huzura kavuşabilir.Huzurlu bir toplum da akli selim düşüncelerle geleceğe bakabilir.

Benlik hastalığına yakalanmış toplumlar gerilemeye mahkumdur.Ben büyür ama biz küçülür.Bu durumdan hepimiz şikayetçiyiz ama tedaviye de yanıt vermek işimize gelmiyor.Gerçekten tedavi olmak istiyorsak Ben’i bir kenara bırakalım Biz’e bakalım.

Mustafa ŞAHİN