NEDEN HAYATTA HEP İYİLER BEDEL ÖDER ?

 NEDEN HAYATTA HEP İYİLER BEDEL ÖDER ?


Hiç düşündünüz mü neden hayatta hep iyiler bedel öder. Şunu çok iyi biliriz ki hayatta her şeyin bedeli vardır, önemli olan kazanmak için doğru bedeli ödeyebilmektir. Ama neden hep yanlış bedel ödemeyi tercih ederler. Birçok insan KAZANACAK BİRİ VARSA, NEDEN KAYBEDEN BEN OLAYIM derken onlarda kazanmak istemezler mi? Niçin anı yaşarlar? Neden geleceğe dair hayal kurmazlar. Acaba ne zaman mutluluk şerbetinden içmeyi düşünüyorlar?


Bilirim ki hiçbir zaman. Çünkü onlar yürekleri naif, düşünceleri engin, vicdanları pas tutmamış, yaşatmak için yaşayan, bizim tarafımızdan saf görülen insanlardır. Onlar mutluluk gişesine geçip bilet almazlar. Ola ki ellerine yanlışlıkla bir bilet geçsin hiç düşünmeden bir köşe başındaki umutsuza verirler. Hep son treni beklerler ve o son tren onlar o garda bekledikleri sürece gelmez. Onlar bizim söylemlerimizde kalan MUTLULUK İÇİMİZDE gerçeğini keşfetmiş Dünya kâşifleridirler. İki günlük dünya için YAŞAMAK İÇİN ÖLDÜR diye bir düsturları yoktur. Heybelerinde sevgiden başka tohum, hoşgörüden de başka abı hayat yoktur. Kin ve nefret en büyük düşmanlarıdır. Bilge yönleriyse affedebilmeleridir. Fani hırsları(para, makam, şöhret vb.) baki olan sonsuzluğa değişmezler. Onlar fanidirler fani olanı istemezler, acizdirler aciz olanı istemezler Kendisini kurtaramayanın başkasını kurtaramayacağının farkındadırlar. Ki onlara iyilik üzerine nutuk atarken de rastlayamazsınız. Bilirler ki nasihat hal dili temsil keyfiyetidir. Vurana elsiz sövene dilsizdirler. Buna en çarpıcı örnek ise Esvet ibni Yezid dir. Bir gün Yezid adında biri aranırken onu Yezid diye götürürler ama o aradıkları değildir. Derler ki neden söylemiyorsun? Söyle diyor: nasıl olsa zalimler haksız yere bir kula eziyet edecekler bırakın o ben olayım. 

Bizler seve seve bıraktık zaten. Bizim yanlışlarımızın faturalarını dahi ödediler. Biz yaşamlarını sömürdükçe, hırslarımıza onları kurban verdikçe, kötülük kazandı ve yüzümüzde maskelerle doğruluğa dem vurdukça, bu ahretin tarlasında iyilik solacaktır. Çaldığımız hayallerde ne kadar da güzel toplum, yaşanılası bir dünya portesi çizmeye çalış sakta bunu asla başaramayacağız. Çünkü fedakârlığı gözü kapalı bencilliğine kurban veren bizler hüzün alıp mutluluk satamayız. Gamze açan çehrelerde mutluluk bulamayız. Bunların ötesinde böyle insanları yaşlanan, bir ayağı çukurdaki dünyada gelecek nesillere de bırakabilmek için birer heybede bizlerin sırtına vurması gerekiyor. İyilik pazarında heybe bol da bakalım kaç alıcı insan çıkacak. Pazarda karşılaşmak dileğiyle.


 Mehmet ŞAHİN

Sahip/Siz/Satırlar (S/S/S)

http://www.facebook.com/Sahipsizsatirlar11